گفت هر روزی یکی داننده پیر

کار او انیست گفتم با تو باز

دامنش نگرفت یک آیت همی

نیستی پروای خواندن چون منش

رستگاری یابی از عالم همی

گر توانی برد بردی دست تو

میشناسند ای عجب از بوی باز