شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۱
عطار
عطار( باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد )
85

شمارهٔ ۴۱

دوش آن بت مستم به طلب آمده بود
شب خوش میکرد آن که به شب آمده بود
چه سود که چون صبح وصالش بدمید
جانم به وداع تن به لب آمده بود