شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۸
عطار
عطار( باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد )
152

شمارهٔ ۳۸

ای گل به دریغِ عمر دل پُر خون کن
ور ماتم خویش میکنی اکنون کن
وی صبح چو عمر گل به یک دم گرو است
آن دم بزن و از گروش بیرون کن