شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۱
عطار
عطار( باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد )
89

شمارهٔ ۱۱

چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری
شق کرد قَصَب به دست بادِ سحری
شد تا به برِ گلابگر جامه دران
از شرم رخت در آتش افتاد و گری