شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۷
عطار
عطار( باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق )
101

شمارهٔ ۴۷

زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد
بی مهر از آن است که هندوی افتاد
زان گشت چنین شکسته کز غارت جان
از بس که شتاب کرد بر روی افتاد