شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۳
عطار
عطار( باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق )
101

شمارهٔ ۴۳

زلف تو که بود آرزوئی همه را
جز دیدن او نبود روئی همه را
موئی ز سرِ یک شکنش برکندم
کآویخته بود دل به موئی همه را