شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۷
عطار
عطار( باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق )
102

شمارهٔ ۳۷

دوش آمد و بنشست به صد زیبایی
برخاست ز زلفش این دلِ سودایی
میپیمودم زلفش و عقلم میگفت
سودای سیاه است چه میپیمایی