شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۵
عطار
عطار( باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق )
117

شمارهٔ ۵

دوش آمد و گفت: چند تنها باشی
گر قطره نباشی همه دریا باشی
هرگه که تنت جهان و دل جان گردد
تو جان و جهان شوی همه ما باشی