شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۵
عطار
عطار( باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن )
121

شمارهٔ ۵

عشق تو که ذرّه ذرّه تابنده بدوست
هر حکم که او کرد، چو او کرد نکوست
چون دانستم که مغزِ جانی ای دوست
از شادی این مغز نگنجم در پوست