شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۰
عطار
عطار( باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن )
95

شمارهٔ ۲۰

چندان که دل من به سفر بیش دَرَست
ره نیست، چو او به جوهر خویش دَرَست
بس وادی سخت و بس ره صعب که ما
کردیم ز پس هنوز و ره پیش دَرَست