شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۴
عطار
عطار( باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن )
108

شمارهٔ ۱۴

آن دل که سراسیمهٔ عالم بودی
یک ذرّه ندید از همه عالم سودی
هر سودایی که بود بسیار بپخت
حاصل نامد زان همه سودا دودی