شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۲
عطار
عطار( باب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست )
100

شمارهٔ ۱۲

گیرم که جهان به کام دیدی وشدی
زلف همه دلبران کشیدی و شدی
چیزی که ترا هوا بر آن میدارد
انگار بدان همه رسیدی و شدی