شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۷
عطار
عطار( باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر )
115

شمارهٔ ۳۷

چون پنجه سال خویشتن را کُشتم
بر عمرِ نهاد سالِ شصت انگشتم
شک نیست که شست را کمانی باید
چون شصت تمام شد کمان شد پشتم