شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۷
عطار
عطار( باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه )
101

شمارهٔ ۳۷

کو چشم که ذرّهای جمالت بیند
کو عقل که سُدَّهٔ کمالت بیند
گر جملهٔ ذرّات جهان دیده شود
ممکن نبود که در وصالت بیند