شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۲
عطار
عطار( باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه )
89

شمارهٔ ۱۲

عالم که فنای محض، سرمایهٔ اوست
چون شش روزهست، لطف تو، دایهٔ اوست
هر ذرّه که در سایهٔ لطف تو نشست
بر هشت بهشت، تا ابد، سایهٔ اوست