کاری ست در سرم که به سامان نمی شود

می کن به ناز خنده که دیوانه تر شوم

رخسار می نمایی که خوش لذتی ست، آنک

جانم فدای نرگس او باد هر زمان

دل را ز عشق چند ملامت کنم که هیچ

آن کس که گشت عاشق و بیدل ز دست تو

خسرو که هست سوخته و خام سوز عشق