دل می بری به رفتن و هر کو چنان زود

هنگام باز رفتن تو مردن من است

هر خامشی که روی تو بیند فغان کند

من منت جفای تو بر جان نهم، از آنک

کوشم که نام تو نبرم، لیک چون کنم؟

آسان مگیر آه و دم سرد عاشقان

فریاد خواسته ست، بگوییش، ای رقیب

ای مه، کجا رسی به رکاب نگار من

ما را نه بخت یار و نه یار آشنا، دریغ

خسرو، اگر بتان به قصاصش روان کنند