یاری که بر جدایی اویم گمان نبود

بیگانه وار از سر ما سایه وا گرفت

دامانش چون گذاشت حق صحبت قدیم؟

گل آمد و به باغ رسیدند بلبلان

زامید وصل زیستنم بود آرزو

جانم به جان و من نه ام از زندگان، از آنک

رفتم به بوی صحبت یاران به سوی باغ

خسرو، اگر گل تو ز گلزار شد، منال