من دلبری ندیدم کش زین نهاد باشد

بگذشت دی به شادی و امروز نامرادی

نزلی دگر طلب کن، ای دل، ز کویش ایرا

آید به عشق پیدا مردی که غازیان را

ای دوست، چند سوزی کاخر چرا خوری غم؟

گر تو خوشی به خونم، من خویش را بسوزم

گفتی که پیش هر کس چندین مگیر نامم

تعلیم نیست حاجت غم را به سینه خستن

ترسم به نامرادی جان در دهم به عشقت

چون شاهد است ساقی، یکسو نهیم توبه

بسم الله آنچه خواهی، فرمای، خسرو اینک