از دل غمگین هوای دلستانم چون رود

تا توانایی بدم، بار غمش بردم به جان

از دلم نیش جفایش گر رود، نبود عجب

غمزه قصاب او می ریزدم خون، شاکرم

بعد مردن، گر شوم خاک و تنم گردد غبار

گر ز پا افتم دران کوی و رود تیغم به سر

قد یارم از نظر گه گه رود خسرو، ولی