پیشت نکردم گریه ای، لبهات خندان از چه شد

هم خود بگو کاخر مرا صد رخنه در جان از چه شد

کان آشنا بود آنچنان، بیگانه زینسان از چه شد

دور است باری شمع دل، پروانه بریان از چه شد

بادی ز تو نامد برم، خوابم پریشان از چه شد

عاشق شناسد کاین چنین بیمار و حیران از چه شد