چه می گویم، نمی دانم کجا بود؟

که بوی گلرخ من با صبا بود

که او سالی تمام از گل جدا بود

که تا بوده ست خوبی، بی وفا بود

گذشت آن وقت کاورا یاد ما بود

خوش آن وقتی که آن دولت مرا بود

چگونه می توانی پارسا بود

که این بیگانه وقتی آشنا بود

ترا گر کشتن خسرو رضا بود