به کوی آن فریب انگیز پر افسون نخواهی شد

بر آن بدگو که خواهی شد هم از اکنون نخواهی شد

ستادی کرده ای نیکو، اگر بیرون نخواهی شد

هم اندر دیدن اول، دلا، گر خون نخواهی شد

چه می بینی درو، یعنی که تو مجنون نخواهی شد؟

که از بخت بد من باز دیگرگون نخواهی شد

از آن خویش خسرو را، تو کافر، چون نخواهی شد؟