جان بر لب است عاشق بخت آزمای را

خون مرا بریز و زخونابه وا رهان

گفتی به مهر و مه نگر و ترک من بگوی

زان شوخ چون وفا طلبم من که بر درش

واگشتی، ای صبا، چو بر آن کوی بگذری

مطرب، بزن رهی و مبین زهد من، از آنک

نازک مگوی ساعد خوبان که خرد کرد

ای دوست، عشق چون همه چشم است و گوش نیست