کایینه مراد نه بهر جمال ماست

زان شمع کش ملایکه پروانه ضیاست

تا بنگری که فایده عقل تا کجاست

صدق است این مثل که گدا دشمن گداست

ما را همین بس است که این باد از آن هو است

باری چرا کنیم نمازی که نارواست

بد روز چون منی که بدین روز مبتلاست

در حق بیدلی که نه در خورد این دعاست

کالاش کن ملال که درد تو آشناست