چه شود، اگر بپرسی نفسی که چیست حالت؟

ز قضاست حجت تو، رقمی ست از جمالت

به چنین خورش نگه کن که چه بر دهد جمالت

که خوش آن بلند بختان که شدند پایمالت

که به نرخ نیم کنجد دو جهان خرید خالت

چو تو آفتاب وش را که بود گهی زوالت

چه کند چنین کلوخی به گذر گه خیالت

که غرض بود نه یاری که زنم دم از وصالت