ای زلف تو هر گره گشادی

ای چشم مرا چراغ خانه

در راه نیاز می نهی پای

شب چشم تو خلق را همی کشت

یک فوج ز غمزه نامزد کن

سر می دادم به هر نگاری

سرگشته نبودی، ار دل من

پرکار اگر به دست خویش است

تو تیر ستم گشاده و من

گر از ستم تو بد گریزان