آن نه روییست که ماهی ست بدان زیبایی

گر سر زلف سیه بازگشایی، چه عجب

بر دل من غم زلف تو گره بر گره ست

مردم چشمی و شد خانه چشمم تاریک

سوی دیوار چه آیی که نیاید، صنما

هم بدان بام چو مهتاب طوافی مکن

چند از دور، حبیبا، به سوی من نگری

بخت یاری دهدم، گر تو به من یار شوی

دوش پیغام تو بر ما برسیده ست، امروز

بکشیدم سر زلف تو و خسرو داند