چو بوی زلف تو همراهی صبا کرده

پناه سوزش بیچارگان شده زلفت

کلاه تو که شده کج ز باد رعنایی

به یک خدنگ که بگشاد نرگس مستت

تو هیچگاه ندیدی مرا به چشم نکو

خیالت آمده هر دم به پرسش دل من

سپیده دم تو به خواب و مرا بکشته ز رشک

چو شکر دیدن رویت ندیده ام هجران

عقوبتی که به شبهای هجر دید دلم

خیال تو که ازو غرق خون شدم هر چند