منم امروز ز روی چو تو یاری مانده

چشم و سینه به گذری های تو بر ره سوده

عشق خون خوردن و جان سوختنم فرموده

رفته از پیش نظر نقش نگار زیبا

بوستانی که درو جز گل بی خار نبود

وه در این فتنه که فریاد رسد جان مرا

ای صبا، عذری بخواهیش اگر ما رفتیم

دوستان باز نیاید دل من بگذارید

خلق گویند که بی او به چه سانی خسرو؟