ای دیده، بیش در رخ جانان نظر مکن

ای دل، نماند طاقت آنم که بشنوم

می رفت و من به خاک نهاده سر عزیز

جان خواهدم برآمدن، ای باد، زینهار

گفتم «نماند خواب و خورم در غم تو» گفت

ای شهسوار، شکل تو ما را خراب کرد

ای ماه نو، ز حلقه به گوشان بندگیت

خسرو بر آستان تو افتاد و خاک شد