طرب چون ماه نو شد هر دم افزون

که بیرون آمده ست از کلک بی چون

اگر یک نقطه باشد بر سر نون

هلاکش گوی خواهی خواه ذوالنون

چو لیلی هست در پهلوی مجنون

تو پنداری که این مشک است، آن خون

مبارک باد بر ذات همایون

بنامیزد همه سحر است و افسون