نگارا، چون تو زیبا کس ندیده ست

نهان می دار از من خویشتن را

بیا امروز تا سیرت ببینم

تماشا می کنم در باغ رویت

ز آب دیده پیدا گشت رازم

مرا گویی که دل بر جای خود دار

ز خسرو دل که دزدیدی بده باز