سوی من بین که ز هجرت به گداز آمده ام

به سر زلف درازت کششی داشتمی

از تو رفتم، چه کنم صبر چو نتوانستم

گر در ابروی تو بینم من مدهوش، مرنج

دل من جان به تو بخشید و منم پروانه

خسروم، از چو منی دور مکن چشم که من