ز سودای بتان داغ غلامی بر جبین دارم

فراموشت شود از من به عالم غم، همین دارم

همین جانی که آن هم بهر روز واپسین دارم

که چون هجران شبان روزی بلایی در کمین دارم

سخن نشنوده ام اکنون، نه دل دارم، نه دین دارم