گشادی چشم خواب آلود را باز

به دور ماه رویت زلف شبرو

خط سبزت، اگر نه خضر وقت است

به بستان گر روی، در سجده آید

ربودی دل ز من، وانگه سپردی

چه جای جان که بر دل می زند تیر؟

اگر ندهی به عمری کام خسرو