همیشه از نمکت شور در جگر باشد

شهید عشق که آلوده شد به خون کفنش

دل از نسیم تو صد جا درید و چون ندرد

همه شبم رود از دیده خون و چون نرود

بمیرم و ز تو پرسش طمع ندارم، از آنک

کنم گر از تو فراموش، خاک بر سر من

میای تنگ ز انبوهی گرفتاران

ز تو به زهر گیاه فراق خرسندم

همیشه خسرو بیدار و بختش اندر خواب