گذشت مجلس عیش و خمار می نرود

شبی خراب شدم، نی ز می، ز ساقی خویش

چه وقت بود که آمد که هیچم از خاطر

چرا نمردم در زیر پای گلگونش

همان زمان که برون شد، رقیب را گفتم

جفای ساقی ما را خبر که بیرون رفت

چنین بهاری و من هم به بوی او، چه کنم

ز گوش خسرو آن زخم چنگ و نای برفت