تو آن سوی زمینی در قفسِ سوزانت

من این سوی:

و خطِ رابطِ ما فارغ از شایبه ی زمان است

کوتاه ترین فاصله ی جهان است.

زی من به اعتماد دستی دراز کن

ای همسایه ی درد.

مَردَنگیِ شمعی لرزانی تو در وقاحتِ باد،

خُنیاگرِ مدیحی ازیادرفته ایم ما

در اُرجوزِه ی وَهن.

نه تو تنها

خوش نشینِ نُه توی ایثاری

که عاشقان

همه

خویشاوندانند

تا بیگانه نه انگاری.

با ما به اعتماد سرودی ساز کن

ای همسایه ی درد.

بهمنِ ۱۳۶۷