با سکوتی، لبِ من

بسته پیمانِ صبور ــ

زیرِ خورشیدِ نگاهی که ازو می سوزم

و به نفرت بسته ست

شعله در شعله ی من،

زیرِ این ابرِ فریب

که بدو دوخته چشم

عطشِ خاطرِ این سوخته تن،

زیرِ این خنده ی پاک

و وردِ جادوگرِ کین

که به پای گذرم بسته رسن...

□

آه!

دوستانِ دشمن با من

مهربانانِ درجنگ،

همرَهانِ بی ره با من

یک دلانِ ناهمرنگ...

□

من ز خود می سوزم

همچو خونِ من کاندر تبِ من

بی که فریادی ازین قلبِ صبور

بچکد در شبِ من

بسته پیمان گویی

با سکوتی لبِ من.

۱۳۳۰