ساقی كنون وقت است هان برخیز و پركن جام را

از شور و های و هوی تو بر پا شده صد ولوله

دستم بگیر و لحظه‌ای چرخان مرا بر گرد خود

سوز و گداز آتش عشق درون سینه‌ات

ای عاقل و ای اهل دین دوری كن از یاری چنین

تنها گذاری همچو من سر بر بیابان جنون

آخر شكارت می‌كند استاد این كار است او

شك ره مده بر قلب خود دل را یقین حركت دهد

در خواب غفلت تا به‌كی وقت است نك برخیز هی

تا كی حقیقت تلخ‌كام از دوریت ای جان جان