ای جهان نگران دادرسی می‌آید

مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید

خبری فرخ و فرخنده فرستاده سروش

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش

می‌دوم پای برهنه كه نه خار است و نه خس

زآتش وادی ایمن نه منم خرم و بس

كو بزرگی كه غمت بر دل او باری نیست

هیچ کس نیست که درکوی تواش کاری نیست

جرم من چیست كه مستوجب این جور و جفاست

کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست

هر چه از دانش و تقوی شده بیرون ز سرم

جرعه‌ای ده که به میخانه ارباب کرم

شده بیمار وی و ناله او دم به دم است

دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است

بلبلی مانده جدا از گل نسرین و سمن

خبر بلبل این باغ بپرسید که من

نتوان یافت حقیقت مگر از دلداران

یار دارد سر صید دل حافظ یاران