دل خنده های ناب تو را یاد می کند

قلبم هوای تیشه فرهاد می کند

تصویر سرو این چمن آباد می کند

فردوس در کویر من ایجاد می کند

هر دانه بین که خوشه ی هفتاد می کند

برکت نصیب مال و تن و شاد می کند

جذب تو گردد و به برت زاد می کند

سوز حرارتی است که پولاد می کند

هر دم هوای دیدن صیاد می کند

ما را به روز حادثه امداد می کند

اینها نه فضل توست که استاد می کند