63
شمارهٔ ۸۶
مدام یک نفسم بی خروش نبود
اگر پیام سروشم بگوش هوش نبود
زبان نبود گر آزاد بهر آزادی
بشهر هستی محتاج سر بگوش نبود
من آنچه دیدم غیر از وطن فروش کسی
بشادکامی در ملک داریوش نبود
از آن زمان که شدم سرشناس پیش سران
سری که گفته شود با ردوش نبود
نبود اینهمه دنیای ما پریش و تباه
اگر بدنیا آخوند دین فروش نبود
کلاه پهلوی آنروز سرفراز بود
که شیخ و خرقه و دستار و خرقه پوش نبود
هزار سال نفهمید ملتی که بفهم
دراز پوش فزون از دراز گوش نبود
برای کشت ز سنگ آبداده دهقان
کم از ملخ حذر جنس نبود
چه شد که بخش من از دور زندگانی تلخ
ز نیش و نوش جهان نیش بود و نوش نبود
شگفت نیست پس از سوختن خموشی کاش
شراره ای که زد آتش بمن خموش نبود
نبود گفته عارف بگوش خوش آهنگ
بگوش عارف اگر گفته سروش نبود