بزرگوارا سالی زیادت است که من

ندیده ام ز تو نانی چنانک بر گویم

به مجلسی که ز جودت مرا سئوال کنند

مباش غافل اگر چه من از شمایل خوب

به گاه نظم چو من بر سخن سوار شوم

به مدح و هجو همه کس گه شکایت و شکر

به مدح خویش مرا گر صلت همی ندهی

من ار ز هجو تو بیتی دو،برکسان خوانم

به زر سرخ ز من چون هجای تو بخرند