شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل ۱۸۶
وحشی
وحشی( غزلیات )
57

غزل ۱۸۶

هیچکس چشم به سوی من بیمار نکرد
که به جان دادن من گریهٔ بسیار نکرد
که مرا در نظرآورد که از غایت ناز
چین برابر و نزد و روی به دیوار نکرد
هیچ سنگین دل بی رحم به غیر از تو نبود
که سرود غم من در دل او کار نکرد
روح آن کشتهٔ غم شاد که تا بود دمی
یار غم بود و شکایت ز غم یار نکرد
روز مردن ز تو وحشی گله ها داشت ولی
رفت از کار زبان وی و اظهار نکرد