شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل ۱۶۳
وحشی
وحشی( غزلیات )
72

غزل ۱۶۳

شکل مستانه و انکار شرابش نگرید
تا ندانند که مست است ، شتابش نگرید
آنکه گوید نزدم جام و زد آتش به دلم
چهره افروختن و میل کبابش نگرید
سد گل تازه شکفته ست ز گلزار رخش
گل گل افتاده برو از می نابش نگرید
تا نپرسیم از آن مست که کی می زده ای
چین بر ابرو زدن و ناز و عتابش نگرید
آنکه می گفت به وحشی که منم زاهد شهر
گو بیایید به میخانه ، خرابش نگرید