مرداب زندگی

ًدر مرداب زندگی دست و پا می زنم

نه دستی برای نجات می بینم

آنقدر شکستند چینی نازک دل

که هیچ لبخندی قلبم را نمی لرزاند

هیچ چشمی مجنونم نمی کند

وحید

می روم راحت باش

آن جاکه دگر بوسه من پیدا نیست

نقش تو

بیت بیت غزلم ؛ کلبه ی احزان شد و رفت

شعر این سینه درید؛باعث طوفان شدو رفت

هوس  بوسه ز تو ؛بند دل از سینه برید

قلمم  سست شد و قافیه لرزان شد ورفت

واژه به واژه ی شعر ؛حس غمت عارض شد

سر آن بغض شد وگریه فراوان شد و رفت

هوس بوسه ز تو ؛شعله کشید بر تن شعر

غزلم مست شد و قافیه عریان شد و رفت

قرمز باش

قبله گاه دل

مسلمانی تو یا که بت پرستی؟

ندانم من؛ که بودی و که هستی؟

فقط دانم برای این دل تنگ

دلیل حال خوب من تو هستی

چنان در قلب تنهایم نشستی

تمام عشق وایمانم تو هستی

به دور چشم تو میگردم هر شب

چراغ و  قبله گاه دل تو هستی

بی تا

تو اگر ساکت و تنهایی ؛ دلت بی همتاست

تن  الماس ز بی تایی عیارش بالاست

انجماد

سرمای نبودت مرا از پای درآورد

چه دردیست انجماد در قلب آتش

دریای خزر

در میان عالم فکر و خیال

پرستو

خموش و با سکوت از درد می نالد

هرشب

غم تو

شبنم

منم آن شبنم مانده ز باران

و تنها مانده از ابربهاران

گریزان گشته ای از خانه ی من

که شدغرق سکوت کاشانه ی من

دوصد روز است چشمت را ندیدم

جمالت را فقط در خواب دیدم

سکوتم ناله دارد از غم من

تو رفتی و شکست بال وپر من

vahidmashreghi

شعرها (23)

محتواها (0)