بوسه دادند لب ساقی و پیمانه زدند

پشت پا بر فلک از همّت مردانه زدند

که به کار دل من، خندهٔ مستانه زدند

قدح باده به یاد لب جانانه زدند؟

سر زنجیر به پای من دیوانه زدند

که به دریای غمت از پی دردانه زدند

که گدایان درش، افسر شاهانه زدند

دست محروم به هر محرم و بیگانه زدند

پس، چرا مهر تو را بر در این خانه زدند؟

مو به مو هر چه سر زلف تو را شانه زدند

آتشی را که نهان بر پر پروانه زدند