دل همه دیده شد و دیده همه دل گردید

به امیدی که رسد موجی از آن بحر بدل

منزلی به ز دل و دیده من هیچ نیافت

دل که دیوانه زنجیر سر زلف تو بود

عاقبت یافت در آن بند سلاسل آرام

مکر و دستان و فریب و حیل پیر خرد

پرده بردار ز رخ تا که روان حل گردد

گر دلم آینه کامل رخسار تو نیست

روی با روی تو آورد، از آن مقبل شد

هر که از کامل ما یافت نظر کامل شد